ฟุตบอลในประเทศไทย มีการเล่นมาตั้งแต่สมัยโบราณ “พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว” รัชกาลที่ 5 แห่งกรุงรัตนโกสิต เพราะในสมัยรัชกาลที่ 5 ได้ส่งหลานสาวและข้าราชบริพารไปศึกษาสาขาวิชาต่างๆ ในอังกฤษ และบุคคลแรกที่นำฟุตบอลกลับไทยคือ “เจ้าพระยาธรรมศักดิ์มนตรี (สนั่น เทพศิรินทร์ ณ อยุธยา)” หรือคนไทยมักเรียกสั้นๆ ว่า “ครู” เทพ” ” เขียนเพลงกีฬาที่เกี่ยวกับน้ำใจนักกีฬาอย่างแท้จริง เชื่อกันว่า สนามนี้แต่งโดยครูเทพ ต้องเป็น “เพลงอมตะ” และต้องคงอยู่กับฟ้าเมืองไทย
ในปี พ.ศ. 2454-2458 เขาเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรมคนแรก เมื่อเขานำฟุตบอลเข้ามาในประเทศไทยมีการวิพากษ์วิจารณ์มากมาย หลายคนบอกว่าฟุตบอลเป็นกีฬาที่ไม่เหมาะกับประเทศร้อน เหมาะสำหรับประเทศที่มีอากาศหนาวเย็น และเป็นเกมที่สร้างความเสียหายให้กับผู้เล่นและผู้ดูได้อย่างง่ายดาย คำติชมดังกล่าวได้อย่างรวดเร็วก่อนสามารถประนีประนอม แต่หลังจากข้อกล่าวหาค่อยๆ หายไปจนกลายเป็นกีฬายอดนิยมของคนไทยและคนทั่วโลก ที่มีวิวัฒนาการเหมือนอยู่ในขั้นตอนการอัพเดทข้อมูลดังต่อไปนี้
ในปี พ.ศ. 2440 รัชกาลที่ 5 เสด็จมาฟื้นฟูเมืองฟุตบอล ได้รับความสนใจจากข้าราชการและครูมากขึ้นเรื่อยๆ เช่นเดียวกับชาวอังกฤษในประเทศไทยและคนไทยจำนวนมากขึ้นที่สนใจกอร์ปและครูเทพพยายามปลูกฝังฟุตบอลในโรงเรียนอย่างจริงจังและบางครั้ง
พ.ศ. 2443 การแข่งขันฟุตบอลอย่างเป็นทางการครั้งแรกของไทยจัดขึ้นในวันเสาร์ที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2443 ที่สนามหลวง สถานที่ออกกำลังกายและสังสรรค์ทางสังคม กรุงเทพมหานคร” และ “กรมสามัญศึกษา” จากกระทรวงยุติธรรมหรือที่เรียกกันว่าการแข่งขันครั้งนี้ว่า “การแข่งขันฟุตบอลตามกฎสมาคม” เพราะเมื่อก่อนเรียกว่าสมาคมฟุตบอลวันนี้อาจเรียกว่า “สมาคมฟุตบอล” หรือ “ สมาคมฟุตบอลฯ” ผลการแข่งขันฟุตบอลพิเศษ “กรมสามัญศึกษา” เสมอ “ชุดกรุงเทพฯ” 2-2 (ครึ่งแรก 1-0) ต่อมาครูเทพวางแผนจัดการแข่งขันฟุตบอลนักเรียนอย่างเป็นทางการและแปลกฎกติกาฟุตบอลต่างประเทศเพื่อใช้ในการแข่งขันฟุตบอลนักเรียน